دوربین های دوچشمی میدانی و دوچشمی های منشوری کوچکتر هستند و می توان آنها را در دست با تلسکوپ های دوچشمی استفاده کرد. آنها می توانند روی اهداف دور زوم کنند، بنابراین از طریق آنها می توان صحنه های دور را واضح تر دید. بر خلاف تلسکوپ های تک چشمی، تلسکوپ های دوچشمی عمق عمق را نیز به کاربر می دهند، یعنی اثر پرسپکتیو دارند. این به این دلیل است که وقتی دو چشم انسان از زوایای کمی متفاوت به یک تصویر نگاه می کنند، یک اثر استریوسکوپی رخ می دهد.
برای دوربین های دوچشمی میدانی یا منشوری، افزایش بزرگنمایی به معنای کاهش میدان دید است. بنابراین، تعیین مکان هدف با استفاده از تلسکوپ های با بزرگنمایی بالا دشوارتر است. اکثر مردم می توانند یک دوربین دوچشمی منشوری را با بزرگنمایی 6x یا 8x محکم نگه دارند تا صحنه های دور را ببینند. اگر بزرگنمایی بیش از 10 برابر باشد، سه پایه توصیه می شود. تماشای یک بازی ورزشی با تغییر سریع نیاز به میدان دید وسیعی دارد، بنابراین بهتر است از دوربین دوچشمی منشوری با بزرگنمایی 5x یا 6x استفاده کنید. هنگام ردیابی پرواز پرنده و مشاهده مناظر پانوراما، تلسکوپ دوگانه منشوری 7x یا 8x ترجیح داده می شود.