تفاوت اصلی بین تلسکوپ های شکستی و بازتابی در نحوه جمع آوری و تمرکز نور است:
تلسکوپ شکست:
یک تلسکوپ شکستی از عدسی ها برای جمع آوری و تمرکز نور استفاده می کند.
معمولاً دارای یک لوله دراز و مهر و موم شده با یک عدسی شیئی در جلو است که نور را جمع آوری کرده و تصویری را در چشمی تشکیل می دهد.
عدسی شیئی نور را می شکند (خم می کند) و آن را در نقطه کانونی متمرکز می کند.
رفرکتورها به دلیل ارائه تصاویر با کیفیت و شارپ شناخته می شوند و در هنگام استفاده از شیشه آپوکروماتیک یا ED (پراکندگی فوق العاده کم) کمتر تحت تأثیر انحراف رنگی قرار می گیرند.
آنها به طور کلی فشرده تر، کم تعمیر و نگهداری هستند و برای رصد اجرام آسمانی مانند ماه، سیارات و ستاره های دوگانه مناسب هستند.
تلسکوپ بازتابنده:
تلسکوپ بازتابنده از آینه برای جمع آوری و تمرکز نور استفاده می کند.
به طور معمول دارای یک طراحی لوله باز با یک آینه اصلی در پایین است که نور را جمع آوری و منعکس می کند.
آینه اولیه نور را به یک آینه ثانویه منعکس می کند، که سپس نور را به چشمی هدایت می کند، جایی که تصویر تشکیل می شود.
بازتابنده‌ها معمولاً روزنه‌های بزرگ‌تری دارند و برای رصدهای اعماق آسمان، مانند کهکشان‌ها، سحابی‌ها و خوشه‌های ستاره‌ای مناسب هستند.
آنها معمولاً برای اندازه های دیافراگم بزرگتر در مقایسه با انکسارها مقرون به صرفه تر هستند.
بازتابنده ها ممکن است از مشکلات نوری خاصی مانند کما رنج ببرند و ممکن است نیاز به همراستایی گاه به گاه (تراز کردن آینه ها) داشته باشند.
هر دو تلسکوپ رفرکتور و بازتابنده مزایا و معایب خود را دارند و انتخاب بین آنها به ترجیحات رصد، بودجه و نیازهای شما بستگی دارد. هنگام تصمیم گیری، فاکتورهایی مانند نوع اشیایی که می خواهید مشاهده کنید، قابلیت حمل، نیازهای تعمیر و نگهداری و محدودیت های بودجه را در نظر بگیرید.