برای شروع، بیایید سعی کنیم بفهمیم تلسکوپ ها چگونه کار می کنند. اول، قدرت بزرگنمایی – توانایی بزرگنمایی بر روی اجسام دور – در واقع ارتباط چندانی با کیفیت تصویری که در تلسکوپ می بینید ندارد. حتی ارزان‌ترین تلسکوپ نیز می‌تواند هر چقدر که می‌خواهید بزرگنمایی کند، اما این بدان معنا نیست که شما قادر خواهید بود چیزی را تشخیص دهید. ویژگی اصلی تلسکوپ وضوح آن یا توانایی ترسیم دو جزئیات نزدیک در فوکوس است. برای مثال دوربین گوشی را تصور کنید. آیا گوشی های قدیمی نوکیا با دوربین های 1 تا 2 مگاپیکسلی را به خاطر دارید؟ و اکنون آنها را با دوربین های آیفون 7 مقایسه کنید. هر دو دوربین تقریباً یکسان به نظر می رسند. می تواند بزرگنمایی و کوچک نمایی کند. اما عکس هایی که می گیرید کاملاً متفاوت هستند: یکی کسل کننده و مبهم است، بدون هیچ جزئیاتی. دیگری زیبا و درخشان است. حتی می توانید نوک مژه های خود را ببینید. همه چیز در مورد وضوح است. همین اصل برای تلسکوپ ها نیز کار می کند. تصور کنید که تلسکوپ "دوربین" نصب شده در چشم شما باشد. اگر یک «دوربین» ارزان و ساده بخرید، می توانید اجسام را به وضوح ببینید که 70 برابر بزرگ شده اند. اگر بیشتر بزرگنمایی کنید، اجسام تار و مبهم می‌شوند. اما اگر یک دوربین خوب و گران قیمت داشته باشید، می توانید بدون افت کیفیت تصویر، بزرگنمایی تا 500 برابر داشته باشید، در حالی که اندازه اشیاء روی عکس ها یکسان خواهد بود.
وضوح در ثانیه های زاویه ای اندازه گیری می شود (فقط 0.00028 درجه است). هرچه قطر لنز بزرگتر باشد، وضوح بهتری دارد. از این رو اجسام دورتر را می توان دید. در حالت ایده آل، برای بهترین کیفیت تصویر، بزرگنمایی نباید بیشتر از قطر لنز بر حسب میلی متر باشد. به عنوان مثال، یک لنز 100 میلی متری برای بزرگنمایی 100 برابر مناسب است. زمانی که لنز کیفیت نسبتاً خوبی داشته باشد و در شرایط جوی منصفانه باشد، برخی بزرگنمایی را تا 1.5-2 افزایش می‌دهند. ما بیشتر از این افزایش بزرگنمایی را توصیه نمی کنیم.
احتمالاً نمی توانید صبر کنید تا بفهمید چه چیزی را در تلسکوپ می بینید. ما آماده ایم تا آن را با شما به اشتراک بگذاریم. ابتدا اجازه دهید چند افسانه رایج را از بین ببریم:
آیا می توانم ماهواره ها را ببینم؟
نه، آنها خیلی سریع حرکت می کنند. به سختی می توانید آن را در دید خود داشته باشید.
آیا می توانم ستاره ها را از طریق تلسکوپ ببینم؟
خوب، ببینید - بله. جزئیات را مشخص کنید - نه. تنها ستاره ای که می توانید با جزئیات ببینید خورشید است.
برای شروع، بیایید سعی کنیم بفهمیم تلسکوپ ها چگونه کار می کنند. اول، قدرت بزرگنمایی – توانایی بزرگنمایی بر روی اجسام دور – در واقع ارتباط چندانی با کیفیت تصویری که در تلسکوپ می بینید ندارد. حتی ارزان‌ترین تلسکوپ نیز می‌تواند هر چقدر که می‌خواهید بزرگنمایی کند، اما این بدان معنا نیست که شما قادر خواهید بود چیزی را تشخیص دهید. ویژگی اصلی تلسکوپ وضوح آن یا توانایی ترسیم دو جزئیات نزدیک در فوکوس است. برای مثال دوربین گوشی را تصور کنید. آیا گوشی های قدیمی نوکیا با دوربین های 1 تا 2 مگاپیکسلی را به خاطر دارید؟ و اکنون آنها را با دوربین های آیفون 7 مقایسه کنید. هر دو دوربین تقریباً یکسان به نظر می رسند. می تواند بزرگنمایی و کوچک نمایی کند. اما عکس هایی که می گیرید کاملاً متفاوت هستند: یکی کسل کننده و مبهم است، بدون هیچ جزئیاتی. دیگری زیبا و درخشان است. حتی می توانید نوک مژه های خود را ببینید. همه چیز در مورد وضوح است. همین اصل برای تلسکوپ ها نیز کار می کند. تصور کنید که تلسکوپ "دوربین" نصب شده در چشم شما باشد. اگر یک «دوربین» ارزان و ساده بخرید، می توانید اجسام را به وضوح ببینید که 70 برابر بزرگ شده اند. اگر بیشتر بزرگنمایی کنید، اجسام تار و مبهم می‌شوند. اما اگر یک دوربین خوب و گران قیمت داشته باشید، می توانید بدون افت کیفیت تصویر، بزرگنمایی تا 500 برابر داشته باشید، در حالی که اندازه اشیاء روی عکس ها یکسان خواهد بود.
وضوح در ثانیه های زاویه ای اندازه گیری می شود (فقط 0.00028 درجه است). هرچه قطر لنز بزرگتر باشد، وضوح بهتری دارد. از این رو اجسام دورتر را می توان دید. در حالت ایده آل، برای بهترین کیفیت تصویر، بزرگنمایی نباید بیشتر از قطر لنز بر حسب میلی متر باشد. به عنوان مثال، یک لنز 100 میلی متری برای بزرگنمایی 100 برابر مناسب است. زمانی که لنز کیفیت نسبتاً خوبی داشته باشد و در شرایط جوی منصفانه باشد، برخی بزرگنمایی را تا 1.5-2 افزایش می‌دهند. ما بیشتر از این افزایش بزرگنمایی را توصیه نمی کنیم