Spotting Scope چیست؟
هواپیماهای مسافربری، جنگنده های جت، هواپیماهای باری و غبارگیرها همه یک چیز مشترک دارند. آنها همه نوع هواپیما هستند، هر کدام نقش خاصی را دارند و نام خاصی دارند که به درستی آن نقش را توصیف می کند. به طور مشابه، "محدوده های نقطه گذاری" در واقع تلسکوپ هایی هستند که به طور خاص برای مشاهده زمینی در طول روز طراحی شده اند.
به طور قابل توجهی کوتاه‌تر و سبک‌تر از عموزاده‌های اختصاصی نجومی‌شان، دوربین‌های نقطه‌ای با دیافراگم بین ۵۰ میلی‌متر و ۱۲۷ میلی‌متر (۲ تا ۵ اینچ) برای افزایش لذت ما در هر تعداد از سرگرمی‌ها و پروژه‌های تحقیقاتی عالی هستند. آنها همچنین می توانند به ما اجازه دهند با خیال راحت اهدافی را ببینیم (یا عکس بگیریم) که در غیر این صورت ممکن است ما را در معرض آسیب قرار دهند. برای مثال، فرض کنید می‌خواهید هورنت‌هایی را مشاهده کنید که در اطراف لانه‌شان می‌چرخند. محدوده نقطه‌ای که روی 20-قدرت تنظیم شده است به شما این امکان را می‌دهد که در فاصله 50 فوتی از لانه بایستید و در عین حال از منظره‌ای لذت ببرید که گویی فقط 2 1/2 فوت دورتر هستید - تقریباً به اندازه‌ای نزدیک که بتوانید آن را لمس کنید!
انواع محدوده های نقطه گذاری
اسکوپ های نقطه ای در پیکربندی های مختلفی وجود دارند، به طور معمول: اشمیت-کاسه گرین و ماکسوتوف-کاسگرین، که در آن ها از آینه ها برای برگرداندن نور به سمت خود استفاده می شود و ابزار را قابل حمل تر و راحت تر می کند و از نوع رایج انکسار می باشد. در این سازها نور جمع آوری شده و توسط یک عدسی «عینی» به کانون می رسد.
هنگامی که سوژه ها در فواصل دور هستند، یا زمانی که وضوح بالا (توانایی دیدن جزئیات دقیق) مورد نیاز است، اغلب از دوربین های نقطه گذاری با دیافراگم های نسبتا بزرگ استفاده می شود. برای اینکه این ابزارها تا حد امکان قابل حمل باشند، یک سیستم "ترکیبی" - مانند اشمیت یا ماکسوتوف که در بالا توضیح داده شد - تنها گزینه عملی است.
با این حال، اکثر طبیعت گرایان نیازهای خود را با استفاده از لکه های شکستی با دیافراگم متوسط - معمولاً 50 میلی متر تا 102 میلی متر (2 تا 4 اینچ) - برآورده می کنند و آنها بسیار محبوب ترین هستند.
محدوده نقطه‌بینی پایه (چشمی ثابت).
این لکه‌های نقطه‌ای بهترین ارزش را هنگام فکر کردن از نظر دیافراگم در مقابل هزینه نشان می‌دهند. این به دلیل سادگی طراحی و ساخت آنهاست. آنها از یک عدسی شیئی، یک منشور برای جبران خط دید به یک زاویه 45-درجه راحت‌تر و یک چشمی تشکیل شده‌اند. با استفاده از چشمی های قابل تعویض با "قدرت" های مختلف، بزرگنمایی افزایش یا کاهش می یابد. همین تغییر چشمی‌ها است که بسیاری از طبیعت‌گرایان را به انتخاب گسترده‌تر و پیشرفته‌تر محدوده بزرگنمایی لکه‌بینی سوق می‌دهد.
محدوده نقطه‌یابی پیشرفته (زوم).
برای افرادی که نیازهای آنها محدود به تعداد محدودی از اهداف در فواصل مشابه است، یا کسانی که از خانه یا حیاط خلوت خود مشاهدات انجام می دهند، محدوده لکه بینی که در بالا توضیح داده شد عملکرد قابل تحسینی خواهد داشت.
با این حال، پرنده‌نگاران و دیگر طبیعت‌شناسان، پیوسته در حال حرکت هستند و به سمت تلسکوپ‌هایی که می‌توانند بزرگنمایی‌های مختلفی را بدون نیاز به مکان‌یابی و جستجو با مجموعه‌ای از چشمی‌ها ارائه دهند، تکیه می‌کنند. برای بسیاری از آنها، محدوده لکه بینی "زوم" ابزار انتخابی است. به طور کلی، آنها بیش از دوربین های چشمی ثابت با دیافراگم و کیفیت برابر هزینه دارند، اما با راحتی که ارائه می دهند، آن را جبران می کنند.
کارایی
هنگامی که تصمیم گرفتید کدام نوع تلسکوپ به بهترین وجه با نیازهای شما مطابقت دارد، و ملاحظات مربوط به سبک، وزن و هزینه مورد توجه قرار گرفت، وقت آن است که توجه خود را به عملکرد معطوف کنید. مهم ترین چیزهایی که باید در مورد عملکرد تلسکوپ در نظر بگیرید عبارتند از: دیافراگم، بزرگنمایی و پوشش های ضد انعکاس.
دیافراگم
دیافراگم اندازه‌گیری است که معمولاً بر حسب میلی‌متر از لنز یا آینه اصلی ابزار بیان می‌شود. هر اینچ مربع از سطح عدسی شیئی به اندازه 9 چشم باز نور جمع آوری می کند. این بدان معنی است که حتی یک لکه بین 60 میلی متری قادر است در هر لحظه نور بیشتری از 41 چشم جمع آوری کند! این توضیح می‌دهد که چرا بسیاری از افرادی که تازه از ابزارهای نوری استفاده می‌کنند، شگفت‌زده می‌شوند و می‌توانند چیزهایی را به خوبی در شرایط کم نور یا در سایه‌ها ببینند که در غیر این صورت نامرئی خواهند بود. این یک قدرت جادویی برخی از شگفتی های با تکنولوژی بالا نیست، فقط یک سیستم نوری ساده است که از قوانین فیزیک استفاده می کند.
اما چقدر دیافراگم نیاز دارید؟ هر چیزی که ما می بینیم مقدار محدودی نور را می دهد یا منعکس می کند. بنابراین، برای مشاهده اجسام کم نور یا اشیاء در مناطق کم نور، هرچه دیافراگم بیشتر باشد، تصویر با بزرگنمایی مشخص روشن تر خواهد بود. اما پس از آن باید به محدودیت های عملی اندازه، وزن و هزینه نگاه کنیم. کسانی که می‌خواهند گروهی از بزها را در یک مایلی بالای کوه تماشا کنند، باید دوربین‌هایی با دیافراگم 80 میلی‌متری یا بیشتر را مشاهده کنند، در حالی که آن‌هایی که چیزی بیشتر از توانایی ارائه یک دید خوب از پرندگان در حیاط خلوت نیاز دارند. ابزار 40 تا 50 میلی متری عملکرد خوبی دارد. برای نیازهای بیان شده توسط اکثر تماشاگران پرنده و طبیعت گرایان، تلسکوپ هایی با دیافراگم بین 60 میلی متر و 80 میلی متر یک سازش خوب بین قابلیت حمل و درک نور خواهند بود.
بزرگنمایی
چیزهای کمی در اپتیک کمتر از بزرگنمایی درک می شوند. با توجه به جریان بی‌پایان مقالات و بروشورهای فروش که «تلسکوپ‌های پرقدرت» را ستایش می‌کنند، مصرف‌کننده بی‌احتیاط اغلب به این باور می‌رسد که بزرگنمایی تنها مهم‌ترین ویژگی است که باید در هنگام برنامه‌ریزی برای خرید یک محدوده نقطه‌بینی در نظر گرفت. این به سادگی درست نیست. برای انجام کار خاصی که برای آن انتخاب شده است، نباید از بزرگنمایی بیشتر از آنچه لازم است استفاده کرد. چرا؟ زیرا وقتی بزرگنمایی را افزایش می دهید:
1) روشنایی تصویر را با پخش کردن نور موجود در یک منطقه بیشتر کاهش دهید
2) کاهش میدان دید. پیدا کردن و در مرکز نگه داشتن اشیا را سخت تر می کند
3) ارتعاشات تخریب کننده تصویر را بیشتر معرفی کنید
4) تشدید اختلالات جوی
برای سال‌ها، محبوب‌ترین اسکوپ‌های نقطه‌ای دارای بزرگ‌نمایی‌هایی از 15 تا 60 توان بوده‌اند که در حدود 25 درصد بزرگنمایی «تئوری» برای یک تلسکوپ 60 میلی‌متری خوب از هر نوع باشد. با این حال، با کنار گذاشتن مدل‌سازی ریاضی و پایبندی به محدودیت‌های عملی ابزار، یک ناظر از داشتن چیزی جز تجربه‌های تماشای خوب مطمئن نخواهد بود. متأسفانه، بسیاری از ناظران در دام «بزرگ‌تر، بهتر» می‌افتند و محدودیت‌های محدوده‌ی لکه‌بینی خود را تا جایی پیش می‌برند که با تصاویر مبهم و لرزان باقی می‌مانند.
پوشش های نوری
پوشش‌های ضد انعکاس خوب برای عملکرد بهینه هر ابزار نوری، به‌ویژه دوربین‌های دوچشمی و دوربین‌های لکه‌بینی، بسیار مهم هستند. در آغاز جنگ جهانی دوم، تنها حدود 50 درصد از نوری که توسط عدسی شیئی دوربین دوچشمی 7*50 گرفته شده بود، توانست به چشمان ناظر برسد. بقیه به شیشه جذب شده یا در سیستم پراکنده شده است. با توسعه پوشش های ضد انعکاس، انتقال نور به 85 درصد افزایش یافت. امروزه پوشش‌های فلوراید منیزیم می‌توانند انتقال نور را تا حدود 89 درصد با لنزهای چند پوششی که تا 98 درصد در هر سطح را انتقال می‌دهند افزایش دهند!
سخنی در مورد سه پایه ها
بیشتر طبیعت گرایان دوربین های دوچشمی را با بزرگنمایی های بالاتر از حدود 10 توان روی سه پایه نصب می کنند و از آنجایی که دامنه های لکه بینی دارای محدوده بزرگنمایی هستند که معمولاً از 15 یا بیشتر شروع می شود، منطقی است که همه دوربین های لکه بینی اگر روی یک سه پایه خوب نصب شوند، عملکرد بهتری خواهند داشت.
سه پایه ها دارای ویژگی های مختلفی هستند و قیمت ها نیز بر این اساس متفاوت است. با این حال، برخلاف دوربین‌های نقطه‌ای، اکثر مدل‌های خوب برای چندین سال یکسان باقی می‌مانند. بنابراین، خریداران عاقل باید مدلی با کیفیت و ویژگی های لازم را انتخاب کنند تا خریدشان ارزش ماندگاری داشته باشد.
چند نکته قابل تامل
سختی:
یک سه پایه مخصوص کاربرد آن و اندازه و وزن باری که انتظار می رود تحمل کند انتخاب کنید، در نظر داشته باشید که استحکام بیشتر محصول طراحی است تا وزن. پرنده‌ها معمولاً در حال حرکت هستند و معمولاً سه‌پایه‌ای می‌خواهند که سبک وزن باشد، به اندازه‌ای بزرگ باشد که بتواند دوربین دوچشمی یا لکه‌بینی سبک را حمل کند. از سوی دیگر، منجمان آماتور تمایل دارند از سه پایه های خود در یک یا دو مکان در طول جلسه تماشای عصر استفاده کنند و تمایل دارند از تجهیزات سنگین تری استفاده کنند. قرار دادن یک سه پایه چروک یا بد طراحی زیر یک دایره لکه 1 دلاری000 مساوی است با چسباندن یک ماشین اسپورت گران قیمت به تیمی از بزها - می توانید در مصرف بنزین صرفه جویی کنید، اما به طور کلی، احتمالاً متوجه چند کاستی خسته کننده خواهید شد. در تصمیم برای انجام این کار.
پاها:
سه‌پایه‌های عکس دارای پایه‌هایی با سه بخش هستند که در دو مکان "تلسکوپی" می‌کنند و به سه‌پایه‌ای که ممکن است در حین استفاده بیش از 5- فوت ارتفاع داشته باشد، اجازه می‌دهد تا برای ذخیره‌سازی یا سفر تا کمی بیش از 2- فوت جمع شود. مکانیسم های قفل ممکن است از نوع گیره ای یا پیچی باشند. اگر به درستی ساخته شوند، این سبک ها به همان اندازه عملکرد خوبی خواهند داشت. با این حال، نوع گیره زمان راه اندازی و تنظیم بسیار سریعتر را فراهم می کند.
سر:
"سر" سه پایه قسمتی است که لکه بینی به آن متصل است. سه پایه‌های قدیمی‌تر یا کم‌هزینه‌تر، اغلب دارای سرهایی هستند که از طریق شل شدن و سفت شدن دو پیچ - برای حرکت بالا و پایین و حرکت پهلو به پهلو، قابل تنظیم هستند. اصلاحی در این مورد روی سرهایی دیده می‌شود که این پیچ‌ها با دسته‌های بلندی کار می‌کنند که می‌توانند نه تنها برای کشش، بلکه برای هدف‌گیری ابزار نیز استفاده شوند.
بهترین سه پایه ها دارای سرهای "مایع" هستند - "مایع" به نرمی حرکت اشاره دارد و نه یک جزء مایع - که بر روی یک سیستم کلاچ تنظیم شده توسط کاربر کار می کند و می تواند به راحتی تنظیم شود تا با تنش مورد نیاز برای تحمل وزن مشخص شود. ابزار.
کفش:
برخی از لکه‌های لکه‌دار با استفاده از یک پیچ 1/{1}} به سه‌پایه‌ها متصل می‌شوند که از یک صفحه فلزی در بالای سر سه‌پایه عبور می‌کند و به یک پایه نصب در پایین دوربین می‌رود. در حالی که این یک راه بسیار کارآمد برای اتصال سه پایه است، اما زمانی که سرعت در اصل است، چیزهای زیادی را باقی می گذارد - همانطور که معمولاً وجود دارد.
در بسیاری از بهترین سه پایه ها، صفحه فلزی (یا "کفش") ذکر شده در بالا قابل جابجایی است و ممکن است همیشه به اسکوپ متصل بماند. سپس می‌توان با فشردن کفش در بالای سر سه‌پایه، اسکوپ را روی سر قرار داد و با یک اهرم یا اهرم انگشتی «باز کردن سریع» آن را جدا کرد. این نه تنها باعث می شود تا چندین ابزار آماده برای استفاده در یک لحظه وجود داشته باشد (کفش های اضافی را می توان جداگانه خریداری کرد)، بلکه احتمال افتادن دامنه را در هنگام تلاش برای اتصال آن به سه پایه کاهش می دهد.
دستورالعمل های نهایی قبل از پرواز
1) در نظر بگیرید که چگونه می خواهید از محدوده لکه بینی جدید خود استفاده کنید. اگر قرار است فقط در نور روز در اطراف خانه استفاده شود، یک ساز 50 یا 60 میلی متری ممکن است فقط بلیط باشد. اگر شما یک پرنده پرشور هستید که در جستجوی بهتر دیدن آن شکارچیان لانه گزیده هستید، باید یک تلسکوپ 80 تا 127 میلی متری را در نظر بگیرید.
2) تصمیم بگیرید که کدام سبک به بهترین وجه با نیازهای شما مطابقت دارد. یک چشمی ثابت بزرگترین دیافراگم را برای دلار به شما می دهد. یک تلسکوپ بزرگ نمایی راحت ترین برای استفاده خواهد بود.
3) اگر از قبل یک سه پایه خوب ندارید، می خواهید با تلسکوپ های خود یکی بخرید. بزرگنمایی بیشتر یک لکه بینی، نگه داشتن آن را در دستان شما غیر عملی می کند.
4) همیشه از محدوده لکه بینی خود با بزرگنمایی های واقعی-15 تا توان 60 استفاده کنید. در ابزارهایی با دیافراگم بیشتر از 80 میلی متر کمی بالاتر است.
5) دامنه‌های تشخیص ممکن است قیمتی از 100 دلار تا بیش از 2 دلار داشته باشند000. فریب نخورید و فکر نکنید که لذت شما باید مستقیماً با هزینه آن متناسب باشد. درست است که در بیشتر موارد کیفیت با قیمت همراه است. با این حال، کارشناسان نوری موافقند که - زمانی که به سطح خاصی از کیفیت رسید - اغلب 100٪ افزایش در هزینه لازم است تا افزایش 10٪ در عملکرد به دست آید.
6) از آن لذت ببرید!