استفاده آسان از دوربین دوچشمی

1. فاصله بین بشکه های دوچشمی را تنظیم کنید.

بشکه ها را با دست بگیرید و آنها را به سمت داخل فشار دهید تا فاصله بین آنها کاهش یابد. برعکس، آنها را به سمت بیرون از یکدیگر بکشید تا این فاصله افزایش یابد. به تنظیم فاصله بشکه خود ادامه دهید تا زمانی که نمای شما به یک دایره کامل تبدیل شود. اگر لبه های سیاهی در میدان دید خود مشاهده کردید، لوله ها خیلی از هم فاصله دارند، آنها را به سمت پایین فشار دهید.

هر جفت دوربین دوچشمی از دو بشکه تشکیل شده است که هر دو شامل یک چشمی با یک منشور در داخل و یک عدسی شیئی در انتهای آن هستند.

اگر دوربین دوچشمی شما دارای مقیاس فاصله بین مردمکی (IPD) است، پس از تنظیم بشکه ها برای مراجعات بعدی، مقدار آن را یادداشت کنید.

2. برای میدان دید وسیع تری، کاسه چشم خود را جمع کنید.

اگر می‌خواهید به یک منطقه بزرگ و وسیع نگاه کنید یا روی جسمی که در حاشیه تصویر شما قرار دارد ثابت کنید، با فشار دادن آن‌ها تا جایی که ممکن است به سمت بشکه‌ها، کاسه‌های چشم خود را کاملاً جمع کنید. این حالت همچنین برای افرادی که چشم های عمیقی دارند بهترین است، زیرا به شما امکان می دهد فنجان های جمع شده را روی ابروهای برجسته خود قرار دهید.

مراقب شن و گرد و غبار باشید، زیرا این موقعیت بیشتر در معرض عناصر قرار دارد.

اگر از عینک استفاده می کنید از حالت جمع شده استفاده کنید.

3. برای دید متمرکزتر، کاسه چشم خود را دراز کنید.

دراز کردن کامل کاسه چشم، چشم شما را به لنزهای اپتیک نزدیک‌تر می‌کند، نور محیطی را مسدود می‌کند و از لنزها در برابر آلودگی و گرد و غبار محافظت می‌کند. آنها را تا جایی که ممکن است از بشکه ها دور کنید، آنها را دراز کنید. اگرچه میدان دید شما را محدود می کند، اما بهترین انتخاب برای مشاهده دقیق یک شی خاص در مرکز دید شما است.

مواظب مه آلود شدن هوا در هوای سرد باشید، زمانی که کاسه چشم شما کشیده شده است.

اگر از عینک استفاده نمی کنید، از حالت کشیده استفاده کنید.

4. برای بیشترین انعطاف، کاسه چشم خود را در وضعیت وسط قرار دهید.

اگر قرار است به جایی سفر کنید که دارای منظره ها و شرایط مختلف باشد، حالت وسط چشم ایده آل است. آنها را فشار دهید یا بکشید تا در وسط کاملاً کشیده و جمع شونده بنشینند. میدان دید خوبی به شما می دهد، مقدار زیادی نور محیطی را مسدود می کند و از لنز چشمی در برابر خاک و گرد و غبار محافظت می کند.

1. تنظیم دیوپتر را روی دوربین دوچشمی خود بیابید.

دیوپتر واحدی از قدرت بزرگنمایی است و بسیاری از لنزها دارای یک تنظیم دیوپتر روی یک لنز خاص هستند که به شما امکان می دهد اگر از یکی از چشمان خود به خوبی نمی بینید، آن را جبران کنید. تنظیم دیوپتر در مقیاسی با "+" در سمت و "-" در سمت دیگر اجرا می شود.

در اکثر دوربین های دوچشمی، تنظیم دیوپتر روی چشمی سمت راست قرار دارد. در برخی دیگر، تنظیم دیوپتر روی چشمی سمت چپ قرار دارد.

2. روی لنز بدون دیوپتر تمرکز کنید.

ابتدا یک شیء دور که حاوی جزئیات زیادی است، مانند یک درخت، پیدا کنید. هنگامی که این کار را انجام دادید، با استفاده از دست یا پوشش لنز، لنز را با تنظیم دیوپتر بپوشانید. اکنون، چرخ فوکوس مرکزی را بچرخانید تا بتوانید جسم را با جزئیات هر چه بیشتر ببینید.^[5]

هنوز تنظیم دیوپتر را تنظیم نکنید.

3. تنظیم دیوپتر را روی لنز دیگر تنظیم کنید.

دست یا پوشش لنز خود را بردارید و آن را روی لنز شیئی که به تازگی فوکوس کرده اید قرار دهید. اکنون با استفاده از چشم دیگر خود با لنز دیوپتر دوباره روی درخت تمرکز کنید. تنظیم دیوپتر را تا جایی تنظیم کنید که جزئیات درخت تا حد امکان واضح و واضح باشد.

هنگامی که تنظیم دیوپتر را تمام کردید، لنز را با چشم دیگر خود آزمایش کنید - درخت همچنان باید تیز به نظر برسد. اگر نه، این روند را تکرار کنید.

برای مراجعات بعدی به مقیاس دیوپتر نهایی توجه کنید.

هنگام تنظیم دیوپتر، چرخ فوکوس مرکزی را تنظیم نکنید.

4. برای تست شفافیت به طور همزمان از هر دو لنز نگاه کنید.

پس از تنظیم چرخ فوکوس مرکزی و گیج دیوپتر، اکنون تصویر باید به وضوح در هر دو چشم فوکوس شود. اگر هنوز متوجه تاری شدید، این فرآیند را تکرار کنید - چرخ فوکوس مرکزی و سپس دیوپتر را تنظیم کنید - تا زمانی که تصویر شفاف شود.

نمای نهایی از طریق دوربین دوچشمی شما باید سه بعدی به نظر برسد.

اگر فشاری در چشمان خود احساس می کنید، ممکن است دوربین دوچشمی از تراز خارج شده باشد. اگر تنظیمات تفاوتی ایجاد نکرد، با سازنده خود تماس بگیرید.

1. تمرین کنید که دوربین دوچشمی خود را روی اشیاء و مکان های دور نشانه بگیرید.

بزرگ‌ترین چالش با دوربین‌های دوچشمی، به‌ویژه اگر حیوانات کوچکی مانند پرندگان را تماشا می‌کنید، نشانه‌گیری درست آنهاست. پیاده روی کنید و به دنبال اشیاء دور برای تمرین بگردید، مانند برگ های درخشان روی درختان دور یا پنجره شکسته در ساختمان. با قفل کردن چشمان خود روی جسم شروع کنید و سپس بدون نگاه کردن به آن، دوربین دوچشمی خود را بالا بیاورید. این کار را تا زمانی ادامه دهید که مشکلی برای نشانه گیری دوربین دوچشمی به سمت جسم مورد نظر نداشته باشید.

همانطور که بهتر می شوید، روی حیوانات متحرک مانند سنجاب، خرگوش و پرندگان تمرین کنید.

وقتی چشمان خود را روی حیوانی دور قفل می‌کنید، به ویژگی‌ها یا نقاط دیدنی اطراف آن‌ها توجه داشته باشید و هنگامی که با دوربین دوچشمی خود نگاه می‌کنید از آن‌ها به عنوان نقطه مرجع استفاده کنید.

2. پرندگان و حیوانات را بدون دوربین دوچشمی هدف قرار دهید.

بسیاری از مبتدیان این اشتباه را مرتکب می شوند که پس از مشاهده حیوان، دوربین دوچشمی خود را درست روی چشمان خود بالا می برند-این کار را نکنید! همیشه با چشمان غیرمسلح خود به دنبال حرکت حیوانات باشید و برای چند ثانیه روی آنها قفل کنید تا میدان دید کاملی به شما بدهد. فقط پس از چند ثانیه دنبال کردن هدف، باید دوربین دوچشمی خود را به سمت چشمان خود ببرید.

اطراف هر پرنده ای را که می بینید برای سایر پرندگان شرکت اسکن کنید. برای بهترین شانس در طول مسیر پرواز آن به عقب و جلو نگاه کنید.

3. گهگاه با دوربین دوچشمی نواحی باز را اسکن کنید.

هنگامی که به یک منطقه باز می رسید - مانند یک میدان بزرگ - و هنوز حیوان خاصی را پیدا نکرده یا هدف قرار داده اید، گاهی اوقات اسکن کردن با دوربین دوچشمی مفید است. روی لبه‌ها، مانند خطوط درختان، حصارها، زمین‌های گلی و پرچین‌ها تمرکز کنید، زیرا اینها بهترین مکان‌ها برای نشستن و استراحت برای پرندگان و حیوانات هستند. اگر به دنبال پرندگان هستید، می توانید آسمان را نیز اسکن کنید. برای انجام این کار، با تمرکز بر روی یک درخت دوردست و سپس حرکت به راست یا چپ در سراسر افق شروع کنید.

آسمان را مستقیماً بالای سر اسکن نکنید، احتمال پراکندگی پرندگان در یک منطقه وسیع وجود دارد.

روی ابرها تمرکز کنید تا به پرندگان کمک کنید در پس‌زمینه آشکارتر شوند.